Νυχτερινές σκέψεις

 

Πανσέληνος και απόψε. Η μαγεία της νύχτας για άλλη μια φορά με ελκύει να κάνω μια βόλτα να σταθώ δίπλα από το παλιό φρούριο της προβλήτας να χαζέψω την θάλασσα και τα πλοία, αυτούς του αγέρωχους ταξιδιώτες που ζουν μέσα από τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων τους. Πως άλλαξα αναρωτιέμαι. Παρόλο την νιότη μου νιώθω ότι γέρασα μέσα μου τόσο πολύ, κουράστηκα να τριγυρνάω πάνω στην “μάγισσα” , ήταν όνειρο και κατέληξε να γίνει η μόνη διέξοδος.

Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί ξεκίνησα μια τέτοια φυγή. Τόσο πολύ είχα ανάγκη για μια τέτοια αναζήτηση; Όσο ο χρόνος πέρναγε τόσο ξεχνιόμουνα. Τι ηρεμία τελικά σου προσφέρουν οι ψευδαισθήσεις της θάλασσας!

Νιώθεις απόμακρος από τον κόσμο ζεις σε μια διαφορετική κοινωνία οπού το μυαλό σου δεν ανησυχεί τόσο για την καθημερινότητα παρά μόνο για τι σκέψεις που θα σου έρθουν στο μυαλό όταν κοιτάζεις το βαθύ γαλάζιο που σε τυλίγει, τις ώρες που ‘σαι πάνω του. 

Τι γίνεται όμως όταν αναζητάς αυτό που πολλοί ψάχνουν, το άλλο κομμάτι του εαυτού σου; Ακόμα και σε αυτό η Θεά δεν μπορεί να σε βοηθήσει μόνο να σε ονειροπολεί, να σε κάνει να ξεχνάς, να σε αποτραβά στο δικό της ξέχωρο κόσμο.

Τι και εάν άφηνες ένα τριαντάφυλλο μέσα σε ένα μπουκάλι πριν από κάθε ξεκίνημα ταξιδίου, για εκείνη τίποτα δεν θα άλλαζε, θέλει να σε έχει μια ζωή κοντά της ένας παντοτινός έρωτας.

 

 

Το φεγγάρι έφτασε στο απόγειο της δόξας τους, ένας βασιλιάς που κάθεται στο θρόνο του χαζεύοντας εμάς να το κοιτάμε και να το δοξάζουμε για την μεγαλοπρέπεια του.

Νύχτα, μου έφερες σκέψεις και εικόνες της μέρας μου, μου ζωντάνεψες μέσα από το σκοτάδι σου τους φάρους μάτια για να σταματήσω το ταξίδι μου. Μάτια που προσμένω να δω από κοντά σύντομα.

Θάλασσα μου πόσα πράγματα θέλω να σου πω, να σκύψω και να σου ψιθυρίσω αισθήματα και λέξεις που νιώθω τούτη την στιγμή και να τα μεταφέρεις σε εκείνη που με συμπληρώνει πολύ.

Μάτια που τα κοίταξα μια μέρα και μου γυάλισαν τόσο όμορφα που μαγεύτηκα. Όμως αναρωτιέμαι εάν η ζήλεια σου είναι τόσο μεγάλη ώστε να τα φυλακίσεις στο βυθό σου.

Τα αστέρια χάθηκαν μαζί με την φωτεινή συντρόφια της νύχτας. Τα ζεστά χρώματα της Ανατολής έκαναν την εμφάνιση τους, όπου ο ήλιος περιμένει με ανυπομονησία να πάρει την θέση του, δωρίζοντας απλόχερα το φως του.

Το τελευταίο μου τσιγάρο ο μόνιμος σύντροφος των σκέψεων μου, γίνεται με την συνοδεία σειρήνων από τα πλοία και σημαιών που σηκώνονται σιγά σιγά, το λιμάνι από το πουθενά παίρνει ζωή γεμίζει κόσμο από φωνές, προστάγματα και πειράγματα, μέσα από ένα μπλε χρώμα. 

Πως γίνεται αυτό να μου φαίνεται πλέον τόσο ξένο ενώ στην ουσία ήταν τόσο γνώριμο πριν καιρό οι "δικοί" μου άνθρωποι έγιναν άγνωστοι επειδή απέκτησα αυτό που αναζητούσα.

Όμως ότι αξίζει για σένα πρέπει να το ακολουθείς, ότι αγαπάς πρέπει να το έχεις, αυτό είναι κάτι που μου έμαθαν και θα το ακολουθήσω επιτέλους πάνω σε μια πορεία που δεν χαράχτηκε μόνο από μένα.